Τα κόμικς κυριεύουν τις οθόνες

Ο Τζον Ρομίτα, εικονογράφος του Spiderman και δημιουργός του Kick - Ass, μιλάει για παλιούς και νέους ήρωες Του Παναγιωτη Παναγοπουλου Από το εκδοτικό περιθώριο, τα κόμικς έχουν γίνει βασικό μέρος της ποπ κουλτούρας, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που η σχέση τους με τον κινηματογράφο έχει γίνει ιδιαίτερα στενή. Η τελευταία δεκαετία χαρακτηρίστηκε από τις απανωτές μεταφορές κόμικς, τις επιτυχημένες ταινίες, τις αποτυχίες, τα επαναλανσαρίσματα ηρώων, τις ακριβές παραγωγές, τους μεγάλους τζίρους. Κόμικς και κινηματογράφος φαίνεται να προχωρούν δίπλα δίπλα στον χώρο των στούντιο, που θεωρούν ότι έχουν στα χέρια τους μια ασφαλή επένδυση. Δεν είναι όμως απαραίτητα η γνώμη και των φανατικών των κόμικς, που συχνά αισθάνονται προδομένοι και προσβεβλημένοι από τον τρόπο με τον οποίο τα στούντιο έχουν φερθεί στους αγαπημένους τους ήρωες. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, πάντως, στο 5ο Comicdom, τη συνάντηση φίλων των κόμικς, το ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός των πολλών επισκεπτών ήταν μεγάλα απέναντι στο τυπωμένο κόμικς. Οπως και απέναντι στον βασικό καλεσμένο της διοργάνωσης, τον Τζον Ρομίτα, ένα από τα μεγάλα ονόματα της Marvel. O 58χρονος Ρομίτα, εικονογράφος διάσημων ηρώων, όπως ο Spiderman και ο Daredevil, είναι δημιουργός του Kick-Ass (που προβάλλεται ήδη στις αίθουσες), ενός εξαιρετικά αμφιλεγόμενου κόμικς, εξαιτίας της βίας και της ελευθεροστομίας που προέρχεται από τους ήρωές του. Ειδικά από ένα 11χρονο κορίτσι, το Hit Girl, που βρίζει και σφάζει σαν Ράμπο, μόνο με πολύ περισσότερο χιούμορ. Αμφιλεγόμενη εκδικήτρια Ο Τζον Ρομίτα, που μίλησε στην «Κ», αναγνωρίζει τα αμφιλεγόμενα στοιχεία του κόμικ και της ταινίας. «Το ξέρω πολύ καλά. Είμαι υπεύθυνος γι’ αυτό. Και εγώ και ο Μαρκ Μίλαρ, ο κειμενογράφος, χρησιμοποιήσαμε πολύ έντονη βία και πολύ ελεύθερη γλώσσα και μάλιστα τα παρουσιάσαμε να προέρχονται από ένα μικρό κορίτσι, κάτι που είναι απαράδεκτο στην Αμερική. Κατ’ αρχάς όποιος προσβάλλεται μπορεί να μην το δει. Δεν είναι για όλους. Και δέχομαι ότι μπορεί να μην είναι κατάλληλο για τους εφήβους. Ομως, αυτό είναι θέμα των γονιών. Υπάρχουν πολλές ταινίες με βία και ακατάλληλη γλώσσα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν. Το ότι η βία και οι βρισιές προέρχονται από το κορίτσι, έχει να κάνει με το ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Καταλαβαίνω ότι πολλοί έχουν πρόβλημα μ’ αυτό. Εμείς όμως θέλαμε να έχουμε ένα κορίτσι με ισχυρή θέληση, που έχει εκπαιδευτεί από τον πατέρα της να γίνει μαχητική εκδικήτρια. Δεν σκοτώνει αθώους, αλλά ανθρώπους που το αξίζουν. Είναι όμως μια ταινία· και μάλιστα μια ταινία που βασίζεται σε κόμικ. Η φαντασία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο εδώ. Είναι καλύτερο να έχει κανείς ένα κορίτσι ισχυρό, παρά ένα θύμα. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα να δει κανείς. Στην Αμερική πάντα κάποιος ενοχλείται». «Τι νομίζουν δηλαδή», συνεχίζει ο σχεδιαστής, «ότι τα κοριτσάκια θα πάρουν σπαθιά και θα αρχίσουν να σφάζουν; Και στο παρελθόν υπήρξαν ταινίες αμφιλεγόμενες. Ξέρετε τον “Ταξιτζή” με την Τζόντι Φόστερ σε ρόλο πόρνης, το “Λεόν”, τη “Νικίτα”, την “Κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης”. Ολες ήταν καλές ταινίες και όλες προσέβαλαν κάποιον. Αν θέλουν κάποιοι να προσβληθούν, ας το κάνουν. Ομως δεν μπορούν να απορρίψουν την ταινία. Και για να μιλήσω και με καθαρά οικονομικά κριτήρια, όσο πιο αμφιλεγόμενη γίνει η ταινία, τόσο πιο καλά θα πάει εισπρακτικά. Το να προσβάλλεις φαίνεται ότι πουλάει κιόλας». Ο Ρομίτα αισθάνεται έτοιμος να περάσει και ως σκηνοθέτης στον κινηματογράφο. «Πιστεύω ότι οι δημιουργοί κόμικς μπορούν να είναι καλοί σκηνοθέτες, γιατί ειδικευόμαστε στη δράση πλάνο προς πλάνο. Νομίζω ότι θα χρειαζόμουν αρκετή βοήθεια στο τεχνικό μέρος, όμως ξέρω τι θα ήθελα να δω εικαστικά και πώς να ρέει η ιστορία». Η Marvel, με την οποία συνεργάζεται για πολλά χρόνια, έχει ένα ιδιαίτερα δραστήριο κινηματογραφικό τμήμα. Εχει επηρεάσει το τμήμα των κόμικς; «Οχι. Πιστεύω ότι το χειρίζονται πολύ καλά. Το κινηματογραφικό τμήμα γνωρίζει καλά ότι για να συνεχίσει να υπάρχει, το τμήμα κόμικς πρέπει να λειτουργεί σωστά. Η Marvel έχει περίπου 5.000 ιστορίες στη βιβλιοθήκη της, που θα μπορούσαν να μεταφερθούν στον κινηματογράφο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλες θα μπορούσαν να γίνουν καλές ταινίες. Κάποιες από τις ταινίες που έχουν γίνει μ’ αρέσουν πολύ, άλλες είναι μεγάλες αποτυχίες. Το σημαντικό εκτός από την ιδέα είναι ο χειρισμός. Δείτε για παράδειγμα τους “Πειρατές της Καραϊβικής”. Τι ήταν; Μια ατραξιόν στη Ντίσνεϊλαντ και έβγαλε τρεις πολύ επιτυχημένες ταινίες. Πάνω απ’ όλα έχει σημασία η ποιότητα στην αφήγηση και πώς θα μεταφερθεί η ιδέα. Η τεχνολογία και τα εφέ μπορούν να κάνουν μια ταινία θεαματική, όμως η ποιότητα της ταινίας βασίζεται στην αφήγηση». Δεν έχω γίνει ακόμη κυνικός – Πώς αρχίσατε να σχεδιάζετε; – Από πολύ μικρός. Ο πατέρας μου δούλευε για χρόνια στον χώρο. Ηταν ο δεύτερος άνθρωπος που εργάστηκε στις ιστορίες του Σπάιντερμαν. Τον έβλεπα να σχεδιάζει υπερήρωες και είχα κολλήσει. Δεν με πίεσε ποτέ να κάνω το ίδιο, με άφησε να εκφραστώ μόνος μου. Σχεδίαζα από τα 8 - 9 μου και φτάνοντας στο κολέγιο, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη διαφήμιση και την εικονογράφηση, κι αυτό με οδήγησε στα κόμικς. Το πρώτο μου πλήρες κόμικ ήταν η ιστορία 115 του Iron Μan το 1977 και από τότε δεν έχω σταματήσει να σχεδιάζω. – Ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας; – Ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας νομίζω ότι είναι ο Σπάιντερμαν, αλλά ο αγαπημένος μου να σχεδιάζω είναι ο Daredevil. – Ποιος ήρωας έχει ατυχήσει και δεν έχει τη φήμη που θα τού άξιζε; – Ο Dr Strange, που ασχολείται με μυστικιστικές τέχνες. Αν είχα τη δυνατότητα, θα μετέφερα αυτόν σε ταινία γιατί ασχολείται με συναρπαστικά απόκοσμα πράγματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να δοκιμάσω να γυρίσω μια ταινία μ’ αυτόν τον χαρακτήρα. – Είστε ακόμη ενθουσιώδης όταν βγαίνει μια ταινία από κόμικ ή λέτε «άλλη μία…»; – Οχι, δεν έχω γίνει ακόμη κυνικός. Αν κουράζουν οι ταινίες κόμικς, θα σημαίνει ότι θα αρχίσουν να κουράζουν και τα ίδια τα κόμικς. Μπορεί κάποια στιγμή να έρθει κορεσμός από την υπερέκθεση. Ομως υπάρχουν αστυνομικές ταινίες εδώ και εκατό χρόνια και συνεχίζουν να υπάρχουν. Μια καλή ιστορία είναι πάντα καλή. Αν χρειαστεί, ίσως να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν άλλο χειρισμό, έναν άλλο τρόπο να γίνονται αυτές οι ταινίες.